آسیب_شناسی_پژوهش در حوزه

روش موجود در حوزه روش «استاد محوری» است نه طلبه محوری. طلبه کمتر در دروس درگیر است؛ حالا ممکن است بعضی از استادان به طلبه تحقیق هم بدهند ولی بسیاری از استادان حوزه، خصوصا در دروس مقدماتی نه تنها محقق نیستند، بلکه تحقیق را هم قبول ندارند!!
ممکن است مدرس خوبی باشند ولی محقق خوبی نباشند لذا پیشنهادی هم برای تحقیق کردن و یا کنفرانس کلاسی ندارند. استاد می‌آید، درس را می دهد و می رود. در دانشگاه هم بعضی از اساتید این شیوه نادرست را دارند. عملا این روش‌ها انگیزه‌ها را کاهش می دهد.

شما باید با «برنامه‌ریزی پژوهشی» این نقص ها را جبران کنید تا انگیزه طلاب کاهش پیدا نکند.

طلبه [باید] احساس کند مطلب تولید می کند و یک مولد است. این تولید هم، نباید منحصر در پایه های بالا باشد و از همان اوایل تحصیل در مدارس علمیه می‌توان این رویۀ پژوهشی را برنامه ریزی کرد. در غیر این صورت، می‌بینید این یک نوع آسیب است که می‌تواند منشأ کاهش انگیزه باشد.

خشت اول، شماره 4، ص 80، مصاحبه با حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه

معاونت پژوهش حوزه علمیه زینب کبری(س) ارومیه