جرعه ای از کلام بزرگان

 «عقل» ودیعه‌ای گرانبها از جانب خداوند!

 انسان نباید با ودیعه‌ای که خداوند به نام عقل در انسان قرار داده بازی کند. عقل از خداوند جدا نمی‌شود و یک پیوند ناگسستنی با خدا دارد. پیوند انسان با عقل در واقع پیوند با خداست. امام باقرعلیه السلام فرموده است: «مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِم عَلَّمَهُ اللَّهُ مَا لَمْ یعْلَم» هر کس به آن چه می‌داند عمل کند، خداوند آن چه را نمی‌داند به او می‌آموزد.
 آنچه انسان با عقلش می‌فهمد، این «بِمَا عَلِم»ی است که خداوند به او عطا کرده و اگر به آن عمل کند تمام شبهه‌هایش برطرف می‌شود. ریشه شبهه‌ ها، ترک عمل به علم است.

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است…

 آیت الله حائری شیرازی رحمه الله علیه

 معاونت پژوهش حوزه علمیه زینب کبری(س) ارومیه